Wat is osteopathie

Hoe is osteopathie ontstaan? 

Osteopathie is anderhalve eeuw geleden ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (1828-1917). Hij combineerde zijn medische kennis met eigen, nieuwe inzichten. Een voorbeeld hiervan was dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opsporen en behandelen. Met specifieke handelingen herstelde hij die beweeglijkheid, om zo een genezend effect op het lichaam uit te oefenen. Deze behandelwijze was toen revolutionair. Op 22 juni 1874 stichtte Andrew Taylor Still de osteopathie.

Pas veel later, in 1891, richtte Still 'The American School of Osteopathy' op. Dat was het startsein voor een verdere ontwikkeling van de osteopathie. In de Verenigde Staten, Engeland, Australië en Nieuw Zeeland is osteopathie een erkende vorm van gezondheidszorg. Europa volgde later: in Cyprus, Denemarken, Finland, Frankrijk, IJsland, Liechtenstein, Luxemburg, Malta, Noorwegen, Portugal, Zwitserland en het eerder genoemde Engeland is osteopathie een erkend beroep.

In Nederland is deze vorm van geneeskunde nog relatief jong: de eerste osteopaten vestigden zich in 1985 in Nederland. In 1987 is de Nederlandse Vereniging voor Osteopathie (NVO) opgericht, gevolgd door het Nederlands Register voor Osteopathie (NRO) in 1989.

De laatste tien jaar raakt osteopathie ook in Nederland steeds meer bekend. Op dit moment wordt in Nederland osteopathie door zorgverzekeraars nog gezien als een alternatieve behandelwijze. De NVO maakt zich hard voor de erkenning van osteopathie als reguliere geneeskunst. Het Beroepscompetentieprofiel levert hier een belangrijke bijdrage aan. Er is een officiële NEN/CEN-normering en er is sinds 2024 een NVAO-erkende beroepsopleiding voor osteopathie.