Handenbinders

Zo komen ze vaak binnen. Vader of moeder heeft de handen vol aan hen. Ontspannen is er niet meer bij sinds de onruststoker in deze toestand is terecht gekomen. In het vraaggesprek hoor ik vaak over het slaaptekort. Zowel van het kind, maar natuurlijk ook van de ouders. Inbakeren, rust, regelmaat, laten huilen... niks helpt echt. Slopend is die periode maar ja, het hoort er nou eenmaal bij...

Of toch niet?  Oplettende moeders of vaders zien door de onrust heen het ongemak van het kind of de baby. Hij komt niet in slaap omdat hij het niet wil, maar omdat het gewoon niet helemaal lukt. Strekken, draaien, spugen... allemaal verschijnselen waaruit blijkt dat dit kind op zoek is naar een oplossing voor het probleem. Het lukt hem of haar alleen niet helemaal zelf.

Spanning

In het onderzoek wordt al heel snel duidelijk dat er spanning zit op de weefsels van het hoofd. Met name aan de achterzijde. Daar waar de nek de schedel raakt. In dit gebied vind ik een behoorlijke vermindering van de elasticiteit.
Dit betekent overigens niet dat er per definitie en probleem bestaat in het bewegen. Bijvoorbeeld in het draaien, of buigen van de nek. Met name een klein kind kan bewegingsverliezen heel goed compenseren. Dit gebeurt door de omliggende weefsels iets meer aan te spreken (iets meer te laten rekken). Zo is er geen zichtbare beperking in het bewegen.
Toch ben ik er zeker van dat de druk op, of in de schedel een ongemakkelijk gevoel teweeg brengt. Een baby of een kind kan dit niet plaatsen en ervaart dit ongemak in het hele lichaam.

Op zijn gemak

Zonder kracht probeer ik het weefsel bewegelijk te maken. Soms lijkt het wel even alsof hij mijn handen op zijn achterhoofd confronterend vind. Door het tempo zorg ik er voor dat het kind zich op zijn gemak voelt. Al gauw is mijn aanwezigheid niet meer belastend, en dan is het meeste werk al gedaan. Je ziet het kind wegzakken in slaap en het lichaam komt helemaal tot rust. Als ik daarna het kind terug geef aan de moeder, kijkt ze me verbaast aan. Zo heeft hij nog nooit aangevoeld. En hij blijft gewoon tukken!

Na 3 maanden zag ik hem nog eens terug. Moeder vertelde me dat de eerste behandeling een keerpunt was in het gezinsleven. Ik vond in het vervolgconsult geen opvallende dingen meer, en daarom hebben we geen toekomstige behandelingen meer gemaakt.

Roelof Wielinga
Osteopaat DO-MRO

Bio:
Roelof Wielinga (1972) werkte als fysiotherapeut op diverse plekken in Nederland, maar ook op Sint-Maarten, in Oostenrijk en Zwitserland. In dat laatste land heeft hij een praktijk opgestart. Het was leerzaam, maar cruciale vragen over het ontstaan van ziekten en aandoeningen bleven onbeantwoord. De opleiding Osteopathie aan het Sutherland College gaf belangrijke inzichten die hem in staat stellen dichter bij de bron van de klacht te komen. Zijn doel is te behandelen met onbevooroordeelde blik en respect voor de integriteit van het individu. Meer informatie vind je op zijn website. Reacties op wielinga@osteopraktijk.nl