Pandemie blues
Gepubliceerd op 16-02-2022De kleine dingen die we vanzelfsprekend vonden, zijn door de pandemie schaars geworden: even een praatje maken na afloop in de sportschool, dat gesprekje bij het koffieapparaat.
De kleine dingen die we vanzelfsprekend vonden, zijn door de pandemie schaars geworden: even een praatje maken na afloop in de sportschool, dat gesprekje bij het koffieapparaat.
Nu pas merken we hoe belangrijk die dingen voor ons zijn. Menselijk contact gaat voor een groot deel over emotie-regulatie, zegt osteopaat Sander Kales. Juist door de ander aan te kijken, krijg je bevestiging dat een ander er ook zo over denkt of voelt, of juist niet natuurlijk. En dat deel gaat bij beeldbellen grotendeels verloren. Al die Zoomafspraken de afgelopen twee jaar maken dat we geïsoleerder zijn geraakt. Het wordt daardoor steeds moeilijker om je in een ander te verplaatsen.
‘Ik had laatst een patiënt die tegen me zei: “jij leeft in een andere werkelijkheid. Jij gelooft in het virus.” Ik denk dat het eigenlijk altijd een illusie is geweest dat we allemaal in dezelfde werkelijkheid leefden.’
Nu de afgelopen tijd zoveel van onze persoonlijke ruimte werd ingenomen – zoveel vanzelfsprekende vrijheden wegvielen – heeft dat invloed op ons inlevingsvermogen. ‘Maar we weten dat een deel van het effect van onze osteopathische behandeling niet komt door de technieken die we gebruiken, maar door het menselijke contact,’ stelt hij. ‘Empathie is dus hard nodig, juist nu.’
Foto: Andrea Piacquadio/Pexels